californie

Vandaag doorkruisen we verder de Death Valley richting gokparadijs Las Vegas. Er staat weer een stevige bries die de gevoelstemperatuur van de heersende 30° heel wat verlaagt. We passeren eerst de Golden Canyon en dan de Artisit’s drive op, een one-way baan die ons langs enkele mooie en kleurvolle rotsformaties voert.

Verderop passeren we het Death Valley golf course. Een grote vlakte gekristalliseerd zout. Weer een heel bijzonder natuurverschijnsel dat, wanneer de zon in de juiste hoek staat, mooie kleuraccenten geeft.

De badwaters, het laagste punt van Noord-Amerika, ruim 80 meter onder zeeniveau. Ook één van de heetste plaatsen op aarde. De hoogst gemeten temperatuur hier zou een 56° C zijn. Wij zijn zeer tevreden met de heersende 30°, meer moet het niet zijn. Enkel de vervelende bries strooit wat roet in het eten. Het badwater bassin is een stukje land dat eruit ziet als een ijsvlakte. Het betreft hier echter een soort van zoutvlakte. Iedereen die de vlakte betreed doet dit heel voorzichtig en voelt of het zout niet glad is. Heel bizar, gezien je uiteraard weet dat het geen ijs is.

Verder hobbelen we over de aangelegde Highway die het glooiende terrein van de Valley exact volgt. Hierdoor hebben we soms het idee in een Rollercaster te zitten. De omgeving blijft uiteraard betoverend. Toch wel een heel mooie creatie van de natuur deze Daeth Valley.

Bij Shosone verlaten we de Death Valley en zetten koers naar Las Vegas. Kort na de middag bereiken we ons doel. Voor we inchecken rijden we uiteraard eerst eens de strip af om een eerste indruk te vormen. Die eerste indruk is toch wel wat teleurstellend. Het is heel druk qua verkeer op de strip. Er loopt ook heel wat volk rond en met al die gigantische gebouwen, voornamelijk hotels die bestaande bouwwerken nabootsen, aan weerszijden van de baan geeft dit toch wel een zeer kitscherige indruk.

Ons Hotel, De Hilton Vacances & Suites, ligt op de strip maar wel aan het uiteinde, kort bij de Stratossphere. We relaxen op onze kamer en maken ons rustig op voor een avondje Las Vegas.

We nemen een aperittief in ons Hotel en een Ober geeft een tip waar we vanavond heerlijke steak kunnen eten. Blijkt niet zover van het hotel te zijn en noemt “Gold Steer”. Het zou reeds heel lang bestaan en was voor sterren als Elvis Presley en Frank Sinatra een vast eetadres als ze in Las Vegas waren.

“Gold Steer” blijkt onmiddellijk als we het betreden een klasse restaurant te zijn. We hebben niet gereserveerd maar de vriendelijke dame bij de opvang zorgt ervoor dat we een tafel krijgen. We volgen de dame naar de Elvis Presley Table. Volgens de gastvrouw moet je deze normaal maanden op voorhand reserveren, maar wij kunnen er nu zomaar plaatsnemen. Maddy krijt de eer om op de plaats van den Elvis te zitten. Ik zal maar aannemen dat ik dan op de plaats van Priscilla zit.
De steak is hier inderdaad van zeer goede kwaliteit en de hoeveelheid gigantisch. Uiteindelijk valt de prijs voor het gebodene dan ook wel mee.

De strip by night is één lichtorgel. Met een taxi worden we afgezet aan het Bellagio waar we een eerste kennismaking doen met de gokwereld van Las Vegas. De ruimte in het Bellagio is zonder meer indrukwekkend groot. Hier kun je makkellijk verdwalen tussen al die speeltafels, eenarmige bandieten en andere goktoestellen en spelletjes; Het is hier enorm druk en er wordt wat afgegokt.
Ook schaars geklede dames (van plezier) lopen hier in groten getale rond. We proberen enkele goktoestellen uit maar snappen er eigenlijk de ballen van. Ons Lore slaagt er niettegenstaande in om bij haar eerste gok 15 Dollar uit zo’n toestel krijgen. Een tweede poging levert 7 dollar op maar daarna lijkt het geluk gekeerd. Niemand wint nog iets. Alle knopjes op een klein gedeelte van de toestellen geprobeerd, maar niets helpt.

Buiten de Bellagio krijgen we de fonteinshow te zien waarna we nog enkele goktenten binnenstappen. Overal hetzelfde tafereel, Veel volk, schaars geklede vrouwen, soms zelfs een paaldansact, en money, money, money.

Via de Venetian, een gigantische shopping mall, gaan we stilletjes aan terug richting hotel. In deze mall hebben ze Venetië in het klein nagebouwd. De hemel is geweldig. Het lijkt echt of je in een zonovergoten Venetië onder een lichtblauwe hemel met wat wolkjes stapt.

foto’s: http://fotosamerika.antkade.be/#!home

Geen beren gezien of gehoord deze nacht. Deze beesten zullen we gedurende deze reis dan ook waarschijnlijk niet meer tegenkomen. We stijgen in onzen Jeep en vertrekken richting Death Valley.
Ditmaal een lange rechte weg door de Owen Valley, een enorme vallei. Eentonig rijden, maar wat een omgeving. Op zeker ogenblik passeren we een kleine nederzetting. Elke Jeepinzittende heeft hetzelfde probleem met zijn reukorgaan. Hier hangt een indringende wietgeur.

We maken een halte in het dorpje Bishop. Hier vinden we een Bakery genaamd Erick Schat’s, een schattige calorierijke Hollandse bakkerij. Heerlijke koffie hebben ze hier en wat een keuze aan gebakjes allerlei.

Verder door de vallei tot aan het afslagpunt om Death Valley in te rijden. Hier eerst weer zo’n lange rechte weg door een zandvlakte waar we aan de rechterzijde de olancha dunes passeren. Er staat hier een stevig briesje en het zand wordt op sommige plaatsen hoog opgeblazen.

Stilaan het Death Valley NP binnen. De omgeving is hier weer adembenemend, zeer kleurrijk. Het aangelegde asfaltlint baant zich een weg tussen de bergen en vanuit de hoogte zien we een eerste vallei liggen. Dit moet het zijn, Death Valley. Eenmaal beneden blijken we nog niet onder zeeniveau te liggen. We stoppen op een verlaten camping en genieten van een picknick, meegenomen uit Schat’s assortiment.

De Valley door en uit, terug klimmen en weer naar beneden de volgende Valley in. Deze Valley ligt onder het zeeniveau. We passeren eerst de Sanddunes waarna we redelijk vroeg arriveren op onze bestemming: Furnace Creek. Het lijkt wel een gigantische oase in een desolaat maar o zo mooi landschap.

Na een verfrissende duik in het Hotsprings zwembad rijden we tegen sunset naar Zabriskie point. Onderweg hiernaartoe zien we een soort Coyote voor ons op de baan. Wanneer we naderen kiest het beest eieren voor zijn geld en verdwijnt in de doodse omgeving.

Zabriskie point. Wauw. Wat een mooie sunset. Je hebt hier een 360° zicht op het indrukwekkende landschap om je heen. Deze sunset is een onverbeterlijk kleurrijk gratis schouwspel waar we met zijn allen sprakeloos van genieten.

In de Furnace Creek is inmiddels alles voorbereid voor Halloween. Na het diner voegen we ons tussen de verklede Amerikanen in de kroeg van Furnace Creek. We hebben hier best een gezellige avond op zijn Amerikaans met karaoke en verkiezing van de best verklede halloweenstars. Er zijn er sommige bij die echt geen verkleedpartij nodig hebben en anderen waarvan we denken dat dit feest de enige dag in het jaar is dat ze kunnen buiten komen.

Geen beren gezien of gehoord deze nacht. Deze beesten zullen we gedurende deze reis dan ook waarschijnlijk niet meer tegenkomen. We stijgen in onzen Jeep en vertrekken richting Death Valley.
Ditmaal een lange rechte weg door de Owen Valley, een enorme vallei. Eentonig rijden, maar wat een omgeving. Op zeker ogenblik passeren we een kleine nederzetting. Elke Jeepinzittende heeft hetzelfde probleem met zijn reukorgaan. Hier hangt een indringende wietgeur.

We maken een halte in het dorpje Bishop. Hier vinden we een Bakery genaamd Erick Schat’s, een schattige calorierijke Hollandse bakkerij. Heerlijke koffie hebben ze hier en wat een keuze aan gebakjes allerlei.

Verder door de vallei tot aan het afslagpunt om Death Valley in te rijden. Hier eerst weer zo’n lange rechte weg door een zandvlakte waar we aan de rechterzijde de olancha dunes passeren. Er staat hier een stevig briesje en het zand wordt op sommige plaatsen hoog opgeblazen.

Stilaan het Death Valley NP binnen. De omgeving is hier weer adembenemend, zeer kleurrijk. Het aangelegde asfaltlint baant zich een weg tussen de bergen en vanuit de hoogte zien we een eerste vallei liggen. Dit moet het zijn, Death Valley. Eenmaal beneden blijken we nog niet onder zeeniveau te liggen. We stoppen op een verlaten camping en genieten van een picknick, meegenomen uit Schat’s assortiment.

De Valley door en uit, terug klimmen en weer naar beneden de volgende Valley in. Deze Valley ligt onder het zeeniveau. We passeren eerst de Sanddunes waarna we redelijk vroeg arriveren op onze bestemming: Furnace Creek. Het lijkt wel een gigantische oase in een desolaat maar o zo mooi landschap.

Na een verfrissende duik in het Hotsprings zwembad rijden we tegen sunset naar Zabriskie point. Onderweg hiernaartoe zien we een soort Coyote voor ons op de baan. Wanneer we naderen kiest het beest eieren voor zijn geld en verdwijnt in de doodse omgeving.

Zabriskie point. Wauw. Wat een mooie sunset. Je hebt hier een 360° zicht op het indrukwekkende landschap om je heen. Deze sunset is een onverbeterlijk kleurrijk gratis schouwspel waar we met zijn allen sprakeloos van genieten.

In de Furnace Creek is inmiddels alles voorbereid voor Halloween. Na het diner voegen we ons tussen de verklede Amerikanen in de kroeg van Furnace Creek. We hebben hier best een gezellige avond op zijn Amerikaans met karaoke en verkiezing van de best verklede halloweenstars. Er zijn er sommige bij die echt geen verkleedpartij nodig hebben en anderen waarvan we denken dat dit feest de enige dag in het jaar is dat ze kunnen buiten komen.

foto’s: http://fotosamerika.antkade.be/#!home

Voor we naar het NP Yosemite vertrekken slaan we in Mariposa onze picknick op, want in de natuur van het NP is niet veel te verkrijgen. We rijden het NP binnen via de Mariposa Grove, die we overslaan omdat we de grote sequoia’s gaan zien bij het begin van de Tioga road. Via een heel mooie weg stijgen we naar een hoogte van een 2500 meter, Glacier Point. Fantastisch uitzicht hier op de Valley en El Capitan, landmark van Yosemite. We merken hier ook dat de gekende waterval van Yosmite Valley gewoon droog staat. Geen druppel water valt er neer uit deze in normale omstandigheden grote en hoge waterval.

We dalen langs dezelfde weg terug af naar de Valley waar we ons te goed doen aan onze picknick. We worden enkel gestoord door 2 zwarte vogels die onze picknick wel zien zitten.
Verder de Tioga road op waar we stoppen aan de Tuolimne Grove. Via een 4 mile trail hiken we naar de groooote bomen. Erheen is te doen, steeds dalen maar terug uiteraard alleen stijgen. Enfin, het was een heel leuke wandeling in een prachtige natuur met als climax enkele gigantische bomen, indrukwekkend.

Na deze wandeling vervolg van de Tiago road. Het leven kan toch mooi zijn. Het is moeilijk in woorden te omschrijven wat we zien, ook foto’s doen de natuur oneer aan, maar neem het maar aan, het is genieten als je deze weg rijd. We hebben ook nog eens het geluk de weg in deze periode te kunnen rijden, met prachtig helder weer, en met een prachtige sunset erbovenop.

Via het Mono lake komen we bij de bestemming van vandaag aan. Het is inmiddels al donker en we parkeren de wagen in de garage van het hotel. We worden aangeraden alle voedsel uit de wagen te nemen. Berengevaar.

Rechtover het hotel een leuk restaurantje waar we ons avondmaal nuttigen waarna we weer heel moe maar voldaan onze hotelkamer betrekken.

foto’s: http://fotosamerika.antkade.be/#!home

Vandaag de rit naar Mariposa waarbij we al een eerste proefje krijgen van het NP Yosemite.

We rijden eerst even langs de westelijke oever van Lake Tahoe waarna we afzakken naar het zuiden richting Yosemite.
De Highway 4 is een echte aanrader. Wat een leuk baantje om te rijden. Het lijkt wel een rollercaster met fijne bochtjes en fantastische scenery. We rijden door gigantische bossen en passeren romantische, soms ook spooky meertjes., Maar heel leuk rijden.

We stoppen in het plaatsje Columbia waar we bij de Mexicaan lunchen.

Verder in onze super de luxe jeep naar de Highway 120 om Yosemite een eerste maal binnen te rijden via Big Oak. De weg hiernaartoe was al redelijk indrukwekkend maar in het park neemt de schoonheid der natuur alleen maar toe. De foto’s zeggen iets, maar je moet het met eigen ogen gezien hebben om er een idee van te krijgen.
We hebben hier ook een eerste ontmoeting met een wild dier. Vlak voor onze kruist een soort wolf ons pad.

We geraken zonder ongelukken in Mariposa waar we een gezellig hotelletje hebben en ons voorbereiden op de Yosemite dag.

foto’s: http://fotosamerika.antkade.be/#!home

Vroeg uit bed want onze huurauto gaan ophalen. Heel benieuwd wat het gaat worden. Alle plichtplegingen vervuld en naar de garage voor de wagen. We krijgen een JEEP Grand Cherokee met zowat alles op en aan wat je kan wensen. Zelfs airco stoelen zitten erbij. Geweldige meevaller om de roadtrip met deze wagen te kunnen maken.

Iedereen ophalen en omstreeks 10:45 uur verlaten we de files van SF. We zetten koers richting Plockton en vervolgens via de Highway 88 richting Lake Tahoe.
Het is een leuke rit, zonder echt spectaculaire dingen te zien.

We komen vrij vroeg aan in Lake Tahoe waar we een hotel aan de oever van het Lake hebben. Mooie locatie en we maken een wandeling naar de nabijgelegen pier. Het is, ondanks de hoogte van toch wel een 2000 meter, zeer aangenaam van temperatuur en we genieten op de pier van een drankje en de sunset.

’s Avonds rijden we naar het centrum en de staatsgrens Californie/Nevada loopt hier midden door het dorp. Aan de kant van Nevada zie je het ene casino na het andere, maar wij wachten tot in Sin City, Las Vegas.
We eten bij de plaatselijke Italiaan waarna de dag weeral eindigt.

foto’s: http://fotosamerika.antkade.be/#!home