californie

Bluff is zo rustig dat we ons hier zelfs overslapen. Niet getreuzeld, we rijden snel naar de twinrocks waar we een twinrocks breakfast verorberen. Hierna de wagen in en hop naar het heiligdom van de Navajo indianen, Monument Valley. Het valt al een tijdje op, maar de lokale bevolking hier is duidelijk herkenbaar afstammend van de indianen. We hadden het niet gemerkt maar we weten ondertussen dat we in een nieuwe staat zitten, namelijk Arizon. Dit is de 4de staat die we aandoen na Californië, Nevada en Utah.

Ik wil niet in herhaling vallen, maar onder een stralende hemel zetten we koers naar de beroemde vallei. Eerst nemen we nog even de “Gooseneck” mee. Een viewpoint waar de San Juanrivier enkele korte S-bochten maakt op zijn weg naar de Colorado. Mooie tussenstop en verder naar de monumenten. Je ziet de vallei van ver opdoemen uit de prairie. Enig mooi hoe je zo de vallei binnen komt. De Monuments Valley zelf is geen nationaal park maar een tribal uitgebaat door de Navajo zelf.

In het park zelf rijdt je een 17 mile route over onverhard en passeert zo de diverse rotsmassa’s die stoer en eenzaam staan te pronken in het woestijnlandschap. Weeral een prachtig schouwspel waar je alleen maar kan van genieten.

Na de valley kiezen we (Luc) ervoor even het gebaande pad te verlaten en rijden we kilometerslang over een zandweg. Af en toe zeer mul zand, en de AWD die we hebben is hier zeker geen luxe. Om avondlijke turbulenties te vermijden verlaten we de geplande route en nemen we een chortcut naar de kortst bijzijnde gebaande weg

De weg naar Page loopt door een verlaten landschap, maar is niet minder aangenaam om te doorkruisen. Het is hier echt zalig cruisen en genieten.

In Page checken we in en zijn nog net op tijd om op het terras van het hotel te genieten van de Sunset met een heerlijk glaasje wijn. We hebben hier normaal zicht op het Lake Powell maar gezien de droogte is dit inmiddels zodanig gezakt dat we nog een klein stukje water zien.

’s Avonds naar het steakhouse Buitterfield gelegen naast ons Hotel Best Western Lake View.
Het is hier de Chinese invasie want de lading Chinezen die ze in ons hotel hebben gelost zit hier allemaal te eten. Wanneer die gedaan hebben zitten wij nog alleen in het restaurant. Het is ondertussen al bijna 9 uur en we kunnen niet rap genoegd buiten zijn, want al even voorbij sluitingstijd.

foto’s: http://fotosamerika.antkade.be/#!home

In de Aarchway Inn hebben we een zalige nachtrust gehad. We worden tijdens onze roadtrip zowat overal verplicht om zeer vroeg te bed te gaan want alles sluit enorm vroeg. Eten na 20:00 uur is geen optie want alles gesloten.

Vandaag staat er weer een NP op het programma, namelijk het Arches NP. Het ligt niet echt op de gebruikelijke route en wordt daarom soms overgeslagen. Wij gaan eens kijken of het omrijden de moeite waard was.

Na afloop van ons bezoek aan dit NP kunnen we met overtuiging zeggen dat dit de moeite waard was. Alle tot op heden bezochte NP’s waren de moeite waard en betoverend mooi. Maar dit NP is werkelijk schitterend. We hebben ook ontzettend geluk met het weer, want weer een schitterende dag met een zon die het park in al zijn kleurschakeringen belicht, waardoor dezelfde plaatsen een uur later een heel ander uitzicht krijgen. Heel fascinerend allemaal.

In feite is het park, cru gezegd, een hoop stenen en wat rotsen die in de loop der tijden bepaalde vormen hebben gekregen door natuurlijke processen. Verder wat niveauverschillen en op de achtergrond enkele met sneeuw bedekte bergen. Wel deze natuurlijke cocktail schotelt ons een stilleven voor dat uniek is in zijn soort. Werkelijk adembenemend mooi. We verslijten hier wat meer tijd dan voorzien en forceren ons tot het stappen van een tweetal hikes, allebei meer dan de moeite waard.

Na ons bezoek aan dit NP rijden we terug door Moab en hebben hier onze lunch. We rijden verder naar Navajogebied (afstammelingen van de oude indianenstam). We hebben gepland om in het stadje Bluff te gaan slapen. Dit is de toegangspoort tot Monument Valley. Bluff is een heel klein stadje met maar enkele Motels. Wij verblijven in de Desert Rose Inn. Na inchecken blijkt dit een schitterend hotel te zijn met binnenzwembad en Hottube. We maken hier dankbaar gebruik van. Hierna snel klaarmaken want er is maar één eetgelegenheid in het stadje, de Twin Rocks. Deze sluiten uiteraard ook om 8 uur.

Na ons Diner terug naar het hotel en maar weer vroeg onze tram in. We hebben in Amerika wel op al onze kamers internet en een gigantisch grote flatscreen TV met vele posten gehad.

Soms hebben we wat problemen met het systeem van betalen. In Californië wordt in elk restaurant verwacht dat je een fooi geeft die tussen de 10 en de 20 % ligt. Sinds we in Utah zijn krijgen we rekeningen waar de “Gratuity” blijkbaar is inbegrepen in de prijs, want duidelijk vermeld op het kasticket. Niettegenstaande dit wordt je, zoals in Californië, nog eens uitgenodigd een tip te geven door dit te vermelden op je betalingsticket van je kredietkaart.

foto’s: http://fotosamerika.antkade.be/#!home

Weeral een schitterende open hemel bij het ontwaken. Temperatuur ’s morgens tegen het vriespunt, maar dit kan ons niet deren, want het is onvoorstelbaar helder waardoor je enorm ver kan zien. Na een Best Western ontbijtbuffet de wagen in en we volgen de Scenic byway 12.

Dit is voor de verandering een weg met heel mooie landschappen, steeds verschillend maar altijd betoverend mooi. We klimmen op zeker ogenblik weer tot bijna 3000 meter en we rijden hier door bosjes witte bomen, een soort berk, die volledige bladloos zijn. Heel speciaal en mooi.

Op een parking ontmoeten we een Frans koppel dat met de fiets van Vancouver naar Mexico rijdt. Ze hebben hiervoor een jaar uitgetrokken.

We rijden verder over de bijzonder mooie scenic byway 12 en rijden zo dwars door het NP Capitol Reef. Het ziet er hier op sommige punten zo rood uit dat het pijn aan de ogen doet. We slaan af naar viewpoint Gooseneck. Hier moeten we een korte klimmende hike doen naar het viewpoint. Tijdens deze hike komt ons Maddy ten val, echter zonder erg. Beetje schaafwonden en vuile broek, da’s alles. Mooie plek trouwens.

Plots komt er uit de andere richting een donkere massa op ons af die de ganse rijbaan in beslag neemt. Het blijkt een kudde koeien te zijn die door twee cowboys via de weg naar een andere locatie worden begeleid.

In het plaatsje Hanksville eindigt de Scenic route en hebben we bij Blondie’s ons middagmaal. Daarna volgen enkele lange kaarsrechte wegen. Uiteindelijk is de omgeving hier niet zo mooi als wat we reeds gezien hebben, maar vervelen doet het op geen moment. Het gaat hier natuurlijk ook goed vooruit. Zoals we op reeds meerdere plaatsen in Amerika hebben gezien, heb je hier niet de minste bewoning. Je bent hier werkelijk in niemandsland en ook, buiten een enkele verdwaalde auto, geen verkeer.

We arriveren goed op tijd in Moab waar we relaxen en ’s avonds een goeie grill gaan zoeken.

foto’s: http://fotosamerika.antkade.be/#!home

Wakker geworden met een stralende zon aan de hemel. Wanneer we naar het ontbijt willen stappen blijkt het vannacht echter stevig gevroren te hebben. Alle ruiten van de auto’s zijn dichtgevrozen.. Aan het ontbijt worden verhalen verteld over wilde dieren die vannacht een zoektocht zouden gedaan hebben naar eten. We weten niet over welke dieren het gaat. Ondertussen weten we wel met zekerheid dat de twee wolfachtige dieren die we gezien hebben Coyotes waren.

We verlaten ons hotel en rijden de Zion Cayon in. Een heel mooie Canyon waar vanaf vandaag een soort van wedstrijd wordt ingericht tussen kunstenaars. Zo zien we op alle mooie plekken kunstenaars zitten die daar een mooi portret proberen te maken.

We maken een stevige hike door de Canyon. Wanneer we door het ijskoude water moeten waden om verder te kunnen, stopt voor ons de hike. We keren terug en rijden de Canyon terug uit. We rijden nu richting Bryce Canyon. Onderweg pakken we de Kolob Canyon nog mee waarna we in Cedar City ons middagmaal nuttigen. We draaien hier de Highway 89 op richting Bryce Canyon.

Onmiddellijk na de City beginnen we te stijgen tot hoogtes boven de 3000 meter . We krijgen hier dan ook een wondermooi tafereel voorgeschoteld met als nieuw ingrediënt: sneeuw. Er blijkt namelijk een klein beetje verse sneeuw gevallen te zijn die is blijven liggen en ook nog in de bomen plakt. Prachtige omgeving en heerlijk rijden op deze manier.

Bryce Canyon nadert en we bereiden ons voor op weer eens een mooi NP. Voor elk NP moet je per voertuig 25 dollar betalen. Het ticket is 7 dagen geldig doch in tegenstelling tot vroeger enkel in het NP waar je betaald hebt.

De Bryce Canyon is weer een prachtig fenomeen van de natuur. Je volgt de weg langs de Canyon en hebt onderweg verscheidene uitzichtpunten. Prachtig allemaal en het uitzicht lijkt met momenten op Cappadocie. We eindigen de Canyonrit bij Sunsetpoint en genieten hier nog maar eens van een fabuleuze zonsondergang.

Inchecken in het Best Westernplus hotel en eten bij Ruby’s Inn. Heerlijk avondmaal met als klap op de vuurpijl een dessert om u tegen te zeggen. Eén dessert, meer als voldoende voor 2 volwassenen wiens Cholesterol zeker weer een opstoot zal gekregen hebben.

foto’s: http://fotosamerika.antkade.be/#!home

Na de verkenning van Las Vegas by night houden we een rustdag. De ouders aan het zwembad en de jeugd bij het shoppen.

In de namiddag rijden we naar de luchthaven voor een wagenswitch. De Jeep moet namelijk een onderhoudsbeurt krijgen. Spijtig genoeg is er geen Jeep meer voorradig en dienen we ons tevreden te stellen met een Chevrolet Traverse. Met spijt in het hart afscheid genomen van de Jeep, want dit was echt wel een fantastische wagen om te rijden.

Daarna gaan shoppen in de supermarkt want de jeugd gaat in onze hotelkamer, met volledig uitgeruste keuken, het afscheidsmaal bereiden. Ze kwijten zich voorbeeldig van hun taak en we hebben voorlopig voor de laatste maal nog eens gezellig een heel lekker avondmaal met het ganse gezin.

’s Avonds gaan we nog even de strip op in de buurt van ons hotel. We bezoeken eerst de Stratosphere. Beneden uiteraard het casino en helemaal boven een geweldig uitzicht op Las Vegas by night. Luc en Charlotte besluiten om van dit uitzicht op 280 meter hoogte te genieten en ook één van de 4 thrillrides te proberen.
Het uitzicht boven is op zich zeker de moeite waard maar we willen meer. Gezien de stevige wind zijn er maar 2 thrillrides open, de X-scream en de Bigshot. We kiezen voor de laatste. Hierbij wordt je eerst omhoog afgeschoten met een snelheid van 72 km/u waarna je in vrije val terug naar beneden komt. Het verval is 50 meter en dit alles op een hoogte van 280 meter. Toch wel redelijk indrukwekkend en bangelijk. Naast ons zit een jongeman van rond de 30. Tijdens de rit denkt die dat zijn laatste uur geslagen is. Maar, iedere deelnemer overleeft en is een ervaring rijker.

Nog even Circus Circus binnen, waar ze jonge kinderen gewoon maken aan het gokken. Alles draait hier werkelijk om Money money……Ons Lore is er uiteindelijk nog in geslaagd om met als inzet 1 dollar er 46 uit te halen. Over de rest geen details.

Maandag 3/11, vroeg uit de veren want de jeugd keert terug naar huis. Afscheid nemen valt niet zo zwaar want we zien elkaar kortelings terug.

We zetten onze roadtrip met zijn tweeën verder en zetten het roer richting bekende Hoover dam. Hier wordt weer duidelijk dat er wel degelijk een waterprobleem is. Aan de oevers van het Lake Mead is duidelijk te zien hoe hoog het meer vroeger stond. Er is een verval van naar schatting op zicht toch wel minstens een 10 tal meter. 7 goede winters met veel sneeuw zijn nodig om het meer terug in zijn gewenste staat terug te brengen.

Door het natuurpark van Lake Mead rijden we richting Zion. Weer mooie typische landschappen en onderweg zien we op straat een klein diertje kruipen. Bij nader toezien blijkt het een soort vogelspin te zijn. We nemen foto’s, maar houden voor de zekerheid toch wat afstand.

Bij het naderen van het Zion NP wordt de omgeving weer wondermooi, zeker met het zonlicht van de ondergaande zon. In het plaatsje Springdale hebben we een leuk hotelletje, La Quinta. Alles in dit dorp sluit vrij vroeg, dit is Las Vegas niet, en we hebben geluk dat we bij den Italiaan nog een pizza kunnen krijgen..

foto’s: http://fotosamerika.antkade.be/#!home